Międzypokoleniowe konspiracyjne spotkanie z poezją (zdjęcia)

Przygotowując kolejne spotkanie z poezją dziewczęta nawiązały do realiów 13 grudnia 1981 roku. Nie było plakatów i zaproszeń - wiadomość o spotkaniu była przekazywana w formie ustnej zaufanym osobom. Podtrzymując konspiracyjną konwencję uczestnicy spotkania wchodząc do pizzerii Voyage podawali hasło i przedstawiali się się tylko imieniem (które nie musiało być prawdziwe).

W blasku świeczek, przy dźwiękach gitary starsze pokolenie przywoływało wspomnienia i anegdoty związane z wprowadzeniem stanu wojennego, a ich słowa komentowały fragmenty okolicznościowych wierszy czytanych przez Olę, Karinę i Kasię.

Danuta wspominała nakaz opuszczenia krakowskiego akademika w trybie natychmiastowym - przymusowa podróż na drugi koniec Polski z dwójką małych dzieci do dziś wraca w koszmarnych snach. Barbarę stan wojenny zastał za granicą, Jerzy odbywał wtedy służbę wojskową, Benia bała się, że tata będzie musiał pójść na wojnę, Małgorzata rozwieszała ulotki....

Utrwalony w poezji obraz stanu wojennego jest i straszny, i śmieszny.

"Trzynastego grudnia roku pamiętnego/ wylęgła się WRON-a z jaja czerwonego" - pisał anonim nawiązując do tradycyjnej pieśni dziadowskiej.
"Wojenny stan. Pancerny skot/ W strumieniach halogenów/ Szturmuje rachityczny płot/ Z hasłami KPN-u." - to z wiersza Andrzeja Waligórskiego.

I jeszcze kolędy - w 1981 roku każde miejsce internowania miało ich swoją wersję. Tak śpiewano w Białołęce: "Bóg się rodzi, a Polacy po więzieniach rozrzuceni/Bo marzyła im się Polska niepodległa na tej ziemi/ solidarni i odważni - górnik, rolnik i stoczniowiec/ dziś składają do Cię modły, daj nam wolność Panie Boże", a tak w Załężu: "Pociesz Boże kraj płaczący/Posiej w sercach ziarno prawdy/Siłę swoją daj walczącym/Pobłogosław Solidarność!".

Po zakończeniu spotkania zgodnie z zasadami konspiracji uczestnicy wychodzili pojedynczo i od razu znikali w grudniowej mgle.

Minęła trzydziesta druga rocznica wprowadzenia stanu wojennego. Jak w wierszu Małgorzaty Zakrzewskiej "zrywamy kolejna kartkę z kalendarza/ my Wychowankowie coraz mniej ważnych Dat". Nieformalna Grupa Poetycka daje nadzieję, że Zbigniew Herbert się pomylił pisząc "wyhodowaliśmy dzięki wojnie nową odmianę dzieci/ nasze dzieci nie lubią bajek bawią się w zabijanie".

źródło zdj. Chris Niedenthal