Anty...

Antyalkoholowy, antybiotyk, antybohater, antydepresyjny. I tak można mnożyć przykłady z bardzo popularnym ostatnio przedrostkiem anty. Masz inne poglądy niż inni jesteś anty, czyli inaczej mówiąc przeciwstawny, jednak dla potrzeb tego felietonu lepiej będzie jeśli słowa słowo „anty” = przeciwieństwo.
Na warsztat weźmy teraz drugi człon – patriota. Czy każdy z nas by określił się takim mianem? Trochę trudno, bo może nie mamy sposobności być albo nie być patriotami. Ale czy rzeczywiście tak jest? Czy walka zbrojna jest potrzebna do tego aby określać lub nie określać siebie jako patrioty?
Jeden z moich kolegów pisał pracę magisterską pod tytułem „Patriotyzm w pokoleniu studentów i osób starszych”. Co wynikło z jego badań robionych na potrzeby tejże pracy? A mianowicie taka o to mała drobnostka, patriotą można być np. przez to, że uczestniczy się w wyborach, wiesza flagi państwowe itd.
Są też i patrioci lokalni, którzy działają na potrzeby społeczeństwa. Starają się tworzyć dla swoich sąsiadów, miasta, gminy, powiatu. To jest już patriotyzm inny bo wymagający większego zaangażowania i poświęcenia na to nierzadko swojego czasu prywatnego.
Łącząc te dwa słowa wyjdzie antypatriota. Nie chodzi mi tu o osoby, dla których nie jest ważne kto jest w Sejmie lub kto jest radnym. To nie ważne, nie każdego interesuje polityka.
Wystarczy rozejrzeć się po naszej mieścinie. Ilu u nas jest antypatiotów. Bardzo często chodząc po ulicach naszego miasta można zauważyć poprzewracane kosze, ławkę pływającą w stawie, a ostatnio przewrócone „drzewko” projektu śp. Pana Skoczka. Żal ściska za pewną część ciała jak na to się patrzy. Sporo osób narzeka, jak to jest źle, że w Ostrowi nic się nie dzieje i nic się nie robi. Tylko należy zwrócić uwagę, że jeśli ktoś coś robi to antypatrioci to niszczą. Czy to taka moda nastała na niszczenie? Jeśli tak to nie chcę być trendy.
No dobrze, ja nie chcę być modny, ktoś inny też nie, ale jak widać są ludzie „modni”. Co z nimi? Jak walczyć z tym, aby ta moda na antypatriotyzm się skończyła?
Przed 1789 rokiem, tj. przed Rewolucją Francuską ta kwestia zostałaby szybko rozwiązana. Delikwent straciłby jakąś kończynę. Tylko teraz jest humanitaryzm i prawa człowieka ( bardzo dobrze, że jest tego nie neguję), ale problem z wandalami jest. Już nie wystarcza „etykietowanie”, to na nikim nie robi wrażenia, wręcz przeciwnie, bo przecież taka moda.
No to może prace społeczne na rzecz miasta? No tak może i tak, ale kogoś do nadzoru trzeba, bo raczej sam zainteresowany tej pracy nie wykona bo i po co.
A może kara finansowa? Nie to też zły pomysł. Jeśli jest młody to rodzice zapłacą grzywnę.
Również może należeć do grona bezrobotnych i nie będzie miał z czego zapłacić, to zrozumiałe.
Chyba widzę rozwiązanie. Może po prostu zwróćmy takiemu pseudo patriocie uwagę, gdyż tego może potrzebować. Jest „modny” bo nikt na niego nie zwraca uwagi.

A co wy drodzy czytelnicy o tym sądzicie? Zapraszam do komentowania.