O malarstwie portretowym na UTW (zdjęcia)

Słuchacze zebrali się, by posłuchać wykładu zatytułowanego "Różnorodność form i znaczeń w polskim malarstwie portretowym"..
Wykłady poprowadziła Ewa Krawczyk, absolwentka Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i Wydziału Grafiki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Czynna artystka- jej prace można obejrzeć w nowopowstałej ostrowskiej Galerii Pasaż Sztuki, gdzie zaprezentowała cykl malarski "Oblicza nocy", pokazujący kruki na różnorodnym nocnym tle.

Podczas zajęć słuchacze dowiedzieli się, że portret występował od starożytności w wielu kręgach cywilizacyjnych, takich jak Chiny czy Egipt. W sztuce wczesnego średniowiecza bardzo trudno znaleźć rzeczywisty portret, ponieważ dopiero od XIII w. coraz częściej na płótnie odwzorowywano człowieka. W średniowieczu portret miał niewielkie znaczenie i często występował jako uzupełnienie scen religijnych. Dopiero rosnąca od XV w. popularność tego rodzaju malarstwa przyczyniła się do powstania wielu jego odmian (portret heroizowany, alegoryczny, moralizowany), w których wciąż ścierały się tendencje do wiernego odtwarzania rysów lub idealizowania modela.
Pani Ewa Krawczyk pokrótce przedstawiła studentom drogę, jaką ewoluowały typy i konwencje portretowe. Droga ta uzależniona była od wielu czynników społecznych i artystycznych: funkcji wizerunku (np. prywatny, oficjalny, reprezentacyjny, ceremonialny), rangi portretowanego, panującego obyczaju, formuł stylistycznych określających technikę, ujęcia, stroju, gestu, mimiki, atrybutów i tła.

Artystyczna podróż niewątpliwie są udała, ponieważ na twarzach przybyłych można było dostrzec wyrazy zainteresowania i zaciekawienia.