Tłumaczyli, że może to spotkać każdego, a z przedstawianych raportów wynikało, że tego rodzaju dolegliwości powodowane są głównie: nieadekwatnym wynagrodzeniem, przeciążeniem pracą, nadgodzinami i niską kulturą pracy.
Zmiany miały wynikać z wpisania wypalenia zawodowego do Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych prowadzonej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Jednak, jak twierdzi teraz Dziennik Gazeta Prawna, sprawa ze zwolnieniem lekarskim jest szalenie skomplikowana. Wypalenie zawodowe będzie miało od stycznia charakter syndromu związanego ze stanem zatrudnienia, a nie jednostki chorobowej. To oznacza, że lekarze mogą nie mieć podstaw do stwierdzania niezdolności do pracy.
Dziennikarze przytaczają obowiązujące w Polsce przepisy i wskazują, że lekarz, wystawiając zwolnienie, musi wpisać kod choroby ze wspominanej międzynarodowej listy. Musi jednak ona zostać w Polsce przyjęta, a dokument, który zacznie obowiązywać 1 stycznia 2022 roku (owa lista z uwzględnionym wypaleniem zawodowym właśnie), może w naszym kraju obowiązywać dopiero za pięć lat.
Brak możliwości powoływania się na wypalenie lub wypalenie zawodowe jako uzasadnienia nieobecności w pracy nie sprawia jednak, że problem ten nie dotyczy pracodawcy, który jest zobowiązany tworzyć higieniczne i bezpieczne warunki pracy. Aby przeciwdziałać temu zjawisku, konieczna jest współpraca pracodawcy z pracownikami oraz lekarzami w tworzeniu warunków, które ograniczają ryzyko wypalenia zawodowego. Kluczowa są również komunikacja oraz propagowanie wiedzy o wypaleniu zawodowym - napisano w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Objawy wypalenia zawodowego to m.in.: ból głowy, problemy ze snem, obniżenie odporności, wybuchy gniewu, problem z koncentracją i obniżenie jakości wykonywanej pracy.
Źródło zdjęcia: iStock
Komentarze
Komentarze publikowane pod artykułami są prywatnymi opiniami użytkowników portalu.
Właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za treść tych opinii.