Wyjazd integracyjny ostrowskich seniorów (zdjęcia)

Seniorzy z Klubu Senior + w dniach 13-14 października 2022 roku uczestniczyli w wyjeździe integracyjnym. Atrakcji i wrażeń była niezliczona ilość. Zwiedzali Twierdzę Boyen w Giżycku, zamek krzyżacki w Rynie a wypoczywali w Kruklankach.
Twierdza Boyen wzniesiona w latach 1844-1856 jest doskonale zachowanym przykładem pruskiej szkoły fortyfikacyjnej. Położona na zachód od Giżycka, na wąskim przesmyku pomiędzy dużymi jeziorami Niegocin i Kisajno, stanowiła główne ogniwo w łańcuchu umocnień zamykających od wschodu dostęp na teren państwa pruskiego. Zbudowana została na obszarze liczącym ok.100ha i stanowiła bardzo ważny obiekt strategiczny Prus Wschodnich.
Twierdza otoczona jest kamienno-ceglanym murem o długości 2303m. z wewnętrzną powierzchnią 100 ha. Narożniki muru skazamatowano tworząc małe przykryte ziemią schrony dla żołnierzy. Fosa otaczające twierdzę była sucha i od strony przeciwskarpy opatrzona kratą forteczną. Doskonale zachowane formy ziemne - wały, skarpy, pochylnie i place ćwiczeń czynią całość doskonale broniącą przed nieprzyjacielem. Stan zachowania substancji zabytkowej twierdzy, schrony i budynki, ocenia się na poziomie dobrym. Potwierdza to, że Twierdza Boyen należy do najlepiej zachowanych XIX-wiecznych założeń obronnych w Polsce.
Pomysł wybudowania twierdzy zrodził się w wyniku doświadczeń wojen napoleońskich, w pismach generałów: von Grolmanna i von Boyena z 1818 roku. Jednak dopiero 9 grudnia 1841 roku król Fryderyk Wilhelm IV wydał decyzję o budowie twierdzy w rejonie Giżycka. Układ ten wynikał z projektu budowy, który zakładał wzniesienie twierdzy na planie wieloboku zbliżonego do sześcioramiennej gwiazdy z sześcioma frontami obronnymi. Budowę obiektów murowanych rozpoczęto w 1847r. i prowadzono do końca 1853r. Jednocześnie budowano zaplecze twierdzy jak i koszary, spichlerze, magazyny prochowe, drogi wewnętrzne pod wałami oraz pozostałe obiekty ziemne. Powstało więc ogromne dzieło militarne ziemno-murowane, które tworzą: wysoki wał oddzielony od fosy murem kamienno-ceglanym z ryglowymi strzelnicami karabinowymi (tzw. mur Carnota) oraz przedwał z kratą forteczną. Twierdza posiada cztery bramy: Kętrzyńską, Giżycką, Prochową i Wodną (z mostem zwodzonym), przed którą do roku 1868 była przystań wodna.
-
Umownie rok 1855 przyjmowany jest za datę ukończenia budowy, lecz należy pamiętać, że twierdza musiała być unowocześniana w miarę rozwoju techniki wojennej. Tak więc w roku 1908 przeprowadzono na jej terenie liczne modernizacje m.in. działa starego kalibru wymieniono na 100 i.150mm haubice, na wale głównym zainstalowano 90mm działa i 37mm działka szybkostrzelne. Ponadto stopniowo powstawał arsenał i laboratorium prochowe, schrony koszarowe, budynki ćwiczeń, stacja gołębi pocztowych oraz 23 inne budynki. Gdy Giżycko otrzymało połączenie kolejowe w 1868 roku zasypano przystań przy bramie Wodnej, do której podciągnięto nasyp i ułożono tor kolejowy.
-
Podczas I wojny światowej twierdza dała świadectwo swego strategicznego znaczenia. 26 sierpnia 1914r. na przedpolach twierdzy doszło do półtoragodzinnego ostrego starcia pomiędzy Rosjanami a Niemcami, a dnia kolejnego komendant obleganej twierdzy płk Busse odrzucił żądanie poddania się. Powtórny atak na tę budowlę w lutym 1945r. został odparty, a wojska rosyjskie zostały zmuszone do wycofania się.

W 1939 r. Garnizon Giżycki w składzie: 605 dywizja do zadań specjalnych, 23dyw. piechoty oraz 10 brygada cyklistów, wszedł w skład grupy Armii Nord" (Północ) i pod wodzą gen. Heinza Guderiana wzięła udział w walkach m.in. pod Wizną. Zimą 1945 r. wojska III Frontu Białoruskiego obeszły Giżycko, a broniąca IV Armia gen. Hossbacha została okrążona i zmuszona do poddania się. Twierdza została oddana bez żadnego wystrzału!

Ryn - Zamek Krzyżacki

Zamek zbudowano na wzgórzu najprawdopodobniej w miejscu istniejącego niegdyś galindzkiego grodu, pomiędzy dwoma jeziorami, z których jedno - Ołów, stanowiło naturalną fosę. Ponoć jezioro i zamek przypominały Krzyżakom rzekę Ren (Rhein) i.zamki nad nią stojące - stad być może wzięła się nazwa Ryn - ale to tylko legenda. Jak było na prawdę- nikt nie wie. Pod koniec XIVw. Zamek stał się siedzibą Komturii i jego znaczenie wyraźnie wzrosło.


Pierwszym ryńskim Komturem był Fryderyk von Wallenrod. W dwa lata po wybudowaniu zamku ówczesny Wielki Mistrz Zakonny Winrich von Kniprode przybył do Rynu, aby zlustrować i .przejąć zamek, a powrócił do Malborka drogą wodną. W ten sposób od 1378r Ryn miał połączenie z .Bałtykiem. Oprócz funkcji militarnych zamek pełnił rolę administracyjno-gospodarczą , zaopatrując Zakon m.in. w ryby, miód i mięso dzikiej zwierzyny. Mimo strategicznego położenia , grubych murów i masywnej konstrukcji zamek nie oparł się oblężeniu powstańców Związku Pruskiego w połowie XV w. Ocalałych, zbiegłych Krzyżaków bezlitośnie topiono w okolicznych jeziorach i bagnach. W krzyżackie władanie powrócił po niespełna roku, odbity przez zaciężne wojska. Wraz z zamkiem rozwijała się osada (podzamcze), która dała początek przyszłemu miastu. W końcu XVw. podzamcze otrzymało prawo osiedla targowego, co w znacznym stopniu przyczyniło się do jego rozwoju. W XVI w. Ryn stal się centrum administracyjno-osiedleńczym.