Wieczorek akordeonowy w małkińskim GOKiS (zdjęcia, wideo)

"A mnie w duszy ino gra"- tak zatytułowany wieczorek muzyczny w dn. 18.03.15 r. był okazją do wspólnej zabawy, ale też hołdem dla Antoniego Rowińskiego - urodzonego w Broku, zmarłego w Małkini akordeonisty, nauczyciela. kompozytora i dyrygenta.
Występy ośmiu muzyków miały formę przeglądu utworów akordeonowych. Bez stresu towarzyszącego rywalizacji zagrali panowie: Tadeusz Kuśmierczyk, Arkadiusz Kuśmierczyk i Piotr Krupka (wszyscy z Goworowa), Andrzej Olton (z Sadownego), Tadeusz Kopaniarz (z Sumiężnego), Stanisław Młynarczyk (z Olszyn k. Myszyńca), Waldemar Chojnowski (z Gąsiorowa) i Adam Krześniak (z Broku). W ich wykonaniu zabrzmiały melodie ludowe, walc "Na wzgórzach Mandżurii", tango "La Cumparsita", "Taniec węgierski" J. Brahmsa, walczyk "Pensjonarka", "Pod niebem Paryża" i "Kujawiak sadowieński" A. Rowińskiego. Ciepła reakcja publiczności sprawiła, że do przeglądu zgłosił się najmłodszy uczestnik - siedmioletni Maciej Skarżyński.
Po solowych występach przyszła pora na to, ci mistrzowie lubią najbardziej - zabawę muzyka w improwizowanych duetach, tercetach, sekstetach... Na scenie pojawiła się perkusja, część utworów wspólnie odśpiewano, a w duszy zgodnie grało i muzykom, i słuchaczom.

Dodatkową atrakcją wieczorka muzycznego była wystawa akordeonów z kolekcji pana Andrzeja Oltona. O każdym z 34 starannie odnowionych i w pełni sprawnych instrumentów p. Andrzej opowiadał w bardzo interesujący sposób, jednak naprawdę duże wrażenie zrobiła informacja, że cała kolekcja p. Andrzeja liczy ponad 130 akordeonów. Najstarszy egzemplarz to włoska Lira z 1900r., najmłodszy - Rolland z roku 2005.
Wspominając początki fascynacji muzyką akordeonowa p. Andrzej opowiadał o osobistych kontaktach z Antonim Rowińskim i wspólnym muzykowaniu w domu rodzinnym.

"Słuchałem wirtuoza akordeonu od najmłodszych lat, dlatego było dla mnie oczywiste, że będę się uczył gry na tym instrumencie. Pierwszy akordeon dostałem kiedy miałem około 12 lat. Po maturze był następny - Weltmeister Amigo (120 basów). Na poważnie zacząłem tworzyć moją kolekcję w latach 90. - najpierw kupowałem instrumenty w Polsce, a po otwarciu granic miałem już znacznie większe możliwości wyszukiwania kolejnych okazów. Sporo kupuję na aukcjach internetowych i sam remontuję instrumenty, które nie są sprawne. Moja kolekcja systematycznie się powiększa, a ja jestem wdzięczny żonie, że z wyrozumiałością podchodzi do mojej pasji."