"Zapisani na kartach historii". Henryk Trębicki (zdjęcia)

Urodzony w Janowszczyźnie

Henryk Trębicki na świat przyszedł 22 października 1940 roku w Janowszczyźnie (obecnie to wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sokółka). Dzieciństwo przyszłego olimpijczyka trudno jednak nazwać szczęśliwym okresem w jego życiu. Jego ojciec przed wojną był policjantem. Dostał się jednak do niewoli i jak stwierdzono zginął później w Miednoje. Matka, Maria, na życie zarabiała jako krawcowa. W domu się nie przelewało. Niedługo po urodzeniu Henryka Maria wraz z synami została deportowana na Syberię, gdzie jakiś czas potem zmarła. Dzieciom jednak, po wielu życiowych perturbacjach, udało się powrócić do ojczyzny.

Jak wynika z różnych wspomnień, Zbyszek, Jurek i Henryk trafili do sokólskiej ochronki. Chłopców wychowywała rodzina. Starsi poszli do szkół górniczych na Śląsku. Henryk zaś znalazł się w Ostrowi Mazowieckiej. Wychowywała go m.in. ciotka Ciepielewiczowa. W tamtych czasach wśród młodzieży niezwykle popularnymi sportami były kolarstwo i podnoszenie ciężarów. To właśnie dyscyplina wymieniona tu jako druga zainteresowała młodego Henryka. Podobno miał do tego talent, ale także ciężko pracował na sukces.

Początki w świecie sportu

Jak można przeczytać na stronie internetowej Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, Henryk Trębicki debiutował podczas służby wojskowej w WKS Zamość (trener Tadeusz Skąmski). W wojsku dostrzegł go Klemens Roguski i zaoferował treningi w Lotniku Warszawa (w ostatnich latach startów reprezentował barwy LZS Mazowsze).

- Główny szkoleniowy twórca potęgi polskiej sztangi w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych metodami nie zawsze konwencjonalnymi, ale głównie gigantyczną pracą, wyprowadził na światowe pomosty trzech (zbliżonych nie tylko wagowo, ale i charakterologicznie) "małych siłaczy" - Szołtyska, Trębickiego i Wojnowskiego (miał z nimi jednak sporo tzw. "trudności wychowawczych") - czytamy na stronie poświęconej Henrykowi Trębickiemu, a udostępnionej przez Polski Komitet Olimpijski.

Źródło zdjęcia: Jan Rozmarynowski

- Największe sukcesy osiągnął w wadze koguciej (do 56 kg). W 1968 roku zdobył brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku, przegrywając tylko z Mohammadem Nasirim z Iranu i Węgrem Imre Földim. Na rozgrywanych dwa lata później Mistrzostwach Świata w Columbus także był trzeci, ponownie plasując się za Nasirim i Földim - dodano na stronie prezentującej sylwetkę Henryka Trębickiego, w Wikipedii.

Źródło zdjęcia: Wikipedia, zdjęcie z 1968 roku, Trębicki na 3. miejscu

- Pamiętam, że jak go odwiedziłem w Ostrowi Mazowieckiej, to zobaczyłem cały pokój zastawiony sportowymi trofeami. Był z nich dumny. Henryka wspominam jako wielkiego humorystę. Wielokrotnie opowiadał mi o wydarzeniach związanych z olimpiadami. Niekoniecznie dotyczyły one sportu - tłumaczył Gazecie Współczesnej Henryk Miszkin, kuzyn olimpijczyka. - Otóż członkowie polskiej ekipy starali się przywieźć z Zachodu nie tylko medale, ale też towar, który w naszym kraju miał wzięcie. Do toreb ładowano zegarki, ubrania i co się tylko dało. Podczas igrzysk każdy z członków sportowej ekipy PRL-u miał po dwóch tzw. osobistych opiekunów. Pilnowali chociażby tego, aby olimpijczycy nie udzielali wywiadów zachodnim dziennikarzom - dodał.

Źródło zdjęcia: Jan Rozmarynowski

Po zakończeniu kariery zawodniczej Henryk Trębicki pracował jako trener w LKS Ostrowianka. Jak dodano na stronie Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Trębicki to zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. trzykrotnie Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi. W ostatnich latach życia chorował na serce. Zmarł na stole operacyjnym w warszawskiej klinice - 8 czerwca 1996. Mimo niesamowitego upału na cmentarz w Ostrowi Maz. odprowadziły go tysiące mieszkańców miasta wraz z najwybitniejszymi naszymi sztangistami, wszystkimi złotymi medalistami na czele.

Źródło zdjęcia: Jan Rozmarynowski

Ulica Henryka Trębickiego

Chociaż utytułowany sportowiec zmarł prawie 25 lat temu, do dzisiaj w Ostrowi Mazowieckiej żywa jest jego legenda, a to m.in. za sprawą nazwy ulicy, przy której znajduje się chociażby siedziba Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Choć od nadania tejże nazwy minęło już wiele lat, z samą sprawą wiąże się pewna ciekawostka.

Otóż rodzina Henryka Trębickiego wyraziła zgodę na nadanie ulicy nazwy: Olimpijczyka Henryka Trębickiego. Na sesji Rady Miasta radny Łukaszewski oświadczył jednak, że nazwa ta jest za długa - liczba znaków nie mieści się bowiem w programie nazewnictwa ulic stosowanym w Polsce. Dodatkowy problem, jak twierdzono, miał stanowić fakt, iż od słowa "olimpijczyk" formalnie nie notuje się skrótu. Sugerowano też, że długa nazwa może w przyszłości przysporzyć kłopotów, a poza tym Trębicki był znaną osobą i jego nazwiska nie trzeba poprzedzać wskazanym tytułem.

Źródło zdjęcia: MOSiR Ostrów Mazowiecka (ośrodek znajduje się właśnie przy ulicy Trębickiego)

Zygmunt Klepacki, który był pomysłodawcą upamiętnienia Trębickiego właśnie w ten sposób, żałował, że nie powiadomiono go wcześniej o problemie z długością nazwy, gdyż mógłby poinformować o tym rodzinę olimpijczyka i rozwiązać kłopot w porozumieniu z nią.

Nie było jednak czasu na rozmowy z rodziną ciężarowca, ponieważ, jak oznajmiono, uchwały w sprawie nadania nazwy ulicy nie można było przełożyć na kolejną sesję - wypadała ona bowiem we wrześniu, a już w sierpniu ulica musiała otrzymać nazwę, aby umożliwić adres do korespondencji. Z tego względu ostatecznie Rada Miasta zdecydowała, że nazwa ulicy będzie brzmieć: ulica Henryka Trębickiego.

Sukcesy sportowe Henryka Trębickiego (zestawienie oryginalne ze strony internetowej Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów)

Jak informuje PZPC, Trębicki był 21-krotnym rekordzistą Polski i uczestnikiem trzech igrzysk olimpijskich, pięciu mistrzostw świata i dwóch mistrzostw Europy. Z tego jego znaczne sukcesy sportowe to:

Brązowy medalista olimpijski: 1968 Meksyk: w. kogucia 56 kg - 3 m. na 13 start. z wynikiem 357,5 kg (115+107,5+135),

Srebrny medalista Mistrzostw Świata 1971 Lima - 367,5 kg (120+107,5+140),

2-krotny brązowy medalista Mistrzostw Świata - 1968 Meksyk - 357,5 kg (115+107,5+135), 1970 Columbus - 357,5 kg (115+107,5+135),

Brązowy medalista Mistrzostw Europy 1965 Sofia - 332,5 kg (105+102,5+125),

Uczestnik Mistrzostw Świata: 1964 Tokio - 4 m. (w. 56 kg - 342,5 kg), 1972 Monachium - 4 m. (w. 56 kg - 365 kg) i Mistrzostw Europy: 1970 Szombathely - 4 m. (w. 60 kg - 370 kg), 1972 Konstanca - 4 m. (w. 60 kg - 375 kg),

2-krotny mistrz Polski: w. kogucia (56 kg) - 1964 (335 kg) i w. piórkowa (60 kg) - 1963 (335 kg),

2-krotny wicemistrz kraju: w. piórkowa (60 kg) - 1969 (365 kg), 1970 (367,5 kg),

4-krotny brązowy medalista Mistrzostw Polski: w. piórkowa (60 kg) - 1962 (300 kg), 1965 (347,5 kg), 1967 (340 kg), 1972 (375 kg).


Bazę do opracowania artykułu stanowiły informacje o Henryku Trębickim zawarte na stronie Wikipedii: pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Trębicki, wiadomości przedstawione na stronie internetowej Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów: pzpc.pl/strefa-zwiazku/sylwetki-wybitnych-zawodnikow/4893/henryk-trebicki, informacje zamieszczone na stronie Polskiego Komitetu Olimpijskiego: olimpijski.pl/olimpijczycy/henryk-trebicki oraz w Gazecie Współczesnej: wspolczesna.pl/henryk-wybral-ciezary/ar/5572782.